เมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม องค์กรไม่จำเป็นต้องรอให้ถึงสิ้นปี เราสามารถทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้นทุกๆ ครึ่งปี ทุกๆ ไตรมาส หรือทุกๆ เดือนได้ขึ้นกับความต้องการขององค์กรและความรวดเร็วในการเปลี่ยนแปลงของอุตสาหกรรม
“ภาพนี้มีคนไทยมาขอซื้อที่ราคา 40 ล้านบาท ชาวต่างชาติมาขอซื้อที่ราคา 550 ล้านบาท แต่ลูกชายอาจารย์ไม่ขาย เพราะถ้าขายก็จะไม่มีอะไรให้พวกเราได้ดูอีก ถ้าคิดเป็นมูลค่าอาจไม่คุ้ม เพราะไม่ได้เงินมา แต่ถ้าคิดเป็นคุณค่า มันคุ้มมาก เพราะคนรุ่นหลังจะได้มาชมภาพนี้ตลอดไป” นี่คือ ความแตกต่างระหว่างคุณค่าและมูลค่า
คนอื่นพอเจอคำถามแบบที่ผมถามแล้วอาจคิดว่ามันคือปัญหา แต่เค้าคิดว่ามันทำให้เค้าเอาสิ่งที่ถามไปพัฒนารูปแบบให้ดีขึ้นและเหมาะกับคนไทยมากที่สุด เพราะผมรู้จักคนไทยและองค์กรไทยดีกว่าเค้า
องค์กรที่คิดและอยากจะทำนวัตกรรม ต้องถามตัวเองก่อนว่าพร้อมแล้วหรือยังในการเปลี่ยนแปลง หากพร้อมแล้วให้เริ่มคิดและลงมือทำให้เร็วที่สุด ล้มให้เร็ว ทำให้เร็ว เปลี่ยนแปลงให้เร็ว ห้ามกลัว
การทำงานในหน่วยงานเดียวกันให้สำเร็จก็ว่ายากแล้ว การทำงานที่ต้องใช้หลายหน่วยงาน หลากหลายศาสตร์มาทำงานร่วมกัน เพื่อสร้างสิ่งแปลกใหม่ที่ตอบโจทย์ได้มากกว่า ยิ่งยากขึ้น
เนื่องจากคนที่มาเรียนวิชานี้มีพื้นฐานไม่เท่ากัน บางคนเป็นทันตแพทย์ บางคนเป็นพยาบาล บางคนเป็นวิศวกร บางคนจบศิลปศาสตร์ นิเทศศาสตร์ และอีกหลายคนเป็นนักวิทยาศาสตร์ อายุของคนที่เรียนก็ต่างกัน มีตั้งแต่ 23-35 ปี ผมเลือกวิธีการสอนผ่านการทำกิจกรรมที่หลากหลาย
ช่วงนี้เพื่อนๆ หลายคนมักถามผมว่า “ทำยังงัยถึงจะทำให้งานที่คิดและทำอยู่ออกสู่อุตสาหกรรมได้จริงๆ” หรือพูดง่ายๆ ว่า “ทำยังงัยถึงจะทำให้ธุรกิจประสบความสำเร็จได้”
ผมได้ไปทานข้าวกับหัวหน้าเก่า พี่ไพโรจน์ อานามวัฒน์ อดีตกรรมการผู้จัดการ CPAC, SCG ผู้ถ่ายทอดแนวคิด “ชีวิตที่ดีคือ ชีวิตที่สงบ เย็นและเป็นประโยชน์” ของท่านพุทธทาสฯ ให้ผมและพนักงานในบริษัท
คำถามยอดฮิตที่ผมมักถูกถามจากผู้นำองค์กรส่วนใหญ่คือ… ทำไมคุยกับลูกน้องแล้วไม่รู้เรื่อง ทำไมลูกน้องทำงานไม่ตรงกับที่เราอยากได้ ทำไมลูกน้องทำงานได้ต่ำกว่ามาตรฐานที่ตั้งไว้ ทำไมลูกน้องทำงานมาผิดๆ ถูกๆ และคำถามเด็ดคือ…
